Σάββατο 3 Ιουλίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Να τους χαιρόμαστε...
Άννα μην κλαις
Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι
Άννα μην κλαις
θα γυρέψουμε βερεσέ απ' τον μπακάλη.
Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
Άννα μην κλαις
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί
Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
Άννα μην κλαις
Εμένα δε με βάζουν στο χέρι.
Ο στρατός ξεκινά
Άννα μην κλαις
Σαν γυρίσω ξανά
θ' ακολουθώ άλλες σημαίες.
Ο στρατός ξεκινά
στίχοι Bertolt Brecht
μετάφραση μάριος πλωρίτης
Άννα μην κλαις
θα γυρέψουμε βερεσέ απ' τον μπακάλη.
Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
Άννα μην κλαις
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί
Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
Άννα μην κλαις
Εμένα δε με βάζουν στο χέρι.
Ο στρατός ξεκινά
Άννα μην κλαις
Σαν γυρίσω ξανά
θ' ακολουθώ άλλες σημαίες.
Ο στρατός ξεκινά
στίχοι Bertolt Brecht
μετάφραση μάριος πλωρίτης
Οι επισκέπτες μας
Κατηγορίες
- Βιογραφίες (3)
- διακοπές (1)
- Εικόνες (41)
- Ιστορία (1)
- Κοινωνικά (12)
- Μουσική (12)
- Πολιτικά (25)
- Συναυλίες (5)
- Web - Gadgets - Technology (2)
Αρχειοθήκη ιστολογίου
Αναγνώστες
Πλάτανος
Ερήμωσε όλο το χωριό, κάποτε εδώ γλεντούσαν όλοι
και τραγουδούσανε γύρω από τον πλάτανο
Φύγαμε όλοι και μαραζώνει το χωριό
αφού μας στήσανε παγίδα οι μεγάλοι
σαν τα ποντίκια στο τυρί με το κεφάλι
Για μια πόλη πιαστήκαμε όλοι χέρι χέρι μες στη φάκα
όλες οι τράπεζες μαζί να σπάνε πλάκα
και μας αρέσει να ζούμε αδιάφορα στο πλήθος στριμωγμένα
και να αναπνέουμε τα δάση τα καμένα
Ομιλίες, όλα τα κόμματα μαζί ένα σινάφι
κόβουμε συντάξεις και μισθούς με το ξυράφι
και οι ειδήσεις παραπλανεύτρες που ποτίζουν τις αισθήσεις
να μεγαλώσουν, να ωριμάσουν
και να γίνουν παραισθήσεις
Κι όλα ωραία εδώ στην πόλη έχουμε γίνει μια παρέα
που δε μιλάμε, πληκτρολογούμε
να μαθαίνουμε τα νέα
Και λίγα λόγια για την ωραία αστυνομία
που καυχιέται πως προστατεύει τον πολίτη και το κράτος
για να κυλάει η ζωή μας ομαλά
Κι αν κάνει κέφι, βγάζει πιστόλι
και περήφανη σκοτώνει
κάποιον αθώο, ένα μάτσο δολοφόνοι
χωρίς αιτία, γιατί η ταυτότητά τους γράφει εξουσία
στίχοι λεωνίδας μπαλάφας
και τραγουδούσανε γύρω από τον πλάτανο
Φύγαμε όλοι και μαραζώνει το χωριό
αφού μας στήσανε παγίδα οι μεγάλοι
σαν τα ποντίκια στο τυρί με το κεφάλι
Για μια πόλη πιαστήκαμε όλοι χέρι χέρι μες στη φάκα
όλες οι τράπεζες μαζί να σπάνε πλάκα
και μας αρέσει να ζούμε αδιάφορα στο πλήθος στριμωγμένα
και να αναπνέουμε τα δάση τα καμένα
Ομιλίες, όλα τα κόμματα μαζί ένα σινάφι
κόβουμε συντάξεις και μισθούς με το ξυράφι
και οι ειδήσεις παραπλανεύτρες που ποτίζουν τις αισθήσεις
να μεγαλώσουν, να ωριμάσουν
και να γίνουν παραισθήσεις
Κι όλα ωραία εδώ στην πόλη έχουμε γίνει μια παρέα
που δε μιλάμε, πληκτρολογούμε
να μαθαίνουμε τα νέα
Και λίγα λόγια για την ωραία αστυνομία
που καυχιέται πως προστατεύει τον πολίτη και το κράτος
για να κυλάει η ζωή μας ομαλά
Κι αν κάνει κέφι, βγάζει πιστόλι
και περήφανη σκοτώνει
κάποιον αθώο, ένα μάτσο δολοφόνοι
χωρίς αιτία, γιατί η ταυτότητά τους γράφει εξουσία
στίχοι λεωνίδας μπαλάφας
Να τους χαιρόμαστε...
Music By Ptoxefsi
Venceremos
Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες
Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα
Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει
Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω ,μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos
στίχοι νικόλας άσιμος
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες
Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα
Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει
Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω ,μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos
στίχοι νικόλας άσιμος