Γυρεύοντας τον Άρη: Τι έψαχνα και τι βρήκα...

Του Κωστή Δρίβα

Ο πρωτοκαπετάνιος και ιδρυτής του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης

Ο παρακάτω διάλογος δεν είναι φανταστικός, δεν αποτελεί απόσπασμα κάποιου μυθιστορήματος, κάποιας μυθιστορηματικής βιογραφίας ούτε κάποιου αφηγήματος αφιερωμένο στο πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη. Ο διάλογος γίνεται ανάμεσα στον συντάκτη και σε κάτοικο του χωριού στο καφενείο της πλατείας, το μεσημέρι στις 16/06/2012,ανήμερα του θανάτου του Άρη, στη πλέον κατειλημμένη από δυνάμεις της Χρυσής Αυγής, Μεσούντα Άρτας, το τελευταίο χωριό που πέρασε ο Άρης Βελουχιώτης. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

-Γεια σας πατριώτες!

-Γεια σ κι σένα πατριώτ! Απούθε είσαι;

-Απ'την Άρτα, απ'την Αγία Παρασκευή

-Και τι χαλεύεις εδώ απάν;

-Ήρθα για τον Άρη!

-Καλά, κι δε το μάθαταν αυτού κατ ότι προυχθές τουν σκότουσαν τον Άρη;

________________________________________________________________________

Μεσούντα: Ο τελευταίος σταθμός του Άρη

Φωτογραφία: Κωστής Δρίβας 16/06/2012

Ακούγοντας αυτά τα λόγια έπαθα σοκ παρότι το συμβάν της βεβήλωσης του μνημείου του Άρη Βελουχιώτη το γνώριζα, μου το είχαν πει. Αγρίεψα, κοκκίνισα, μου ανέβηκε κόμπος στο λαιμό, οργίστηκα, βούρκωσα, ένιωσα τέτοια ντροπή που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί γιατί αισθάνθηκα ότι σαν αριστερός αγωνιστής είχα κι εγώ μερίδιο για το έγκλημα που συνέβηκε, για το έγκλημα που συνέβαινε εκείνη την ώρα που βρισκόμουν εκεί.

Το τραγικό τέλος

Η Μεσούντα βρίσκεται βορειοδυτικά της Χαράδρας του Φάγκου εκεί που ο Άρης με 20 μαυροσκούφηδες και τον υπαρχηγό του καπετάν Τζαβέλα έδωσε τη τελευταία του μάχη και άφησε τη τελευταία του πνοή. Κανείς δε τον έπιασε, δε τον αιχμαλώτισε, δε τον σκότωσε. Εξαιτίας τραυματισμού στη μάχη, αφού διέταξε το τμήμα του να διαφύγει περνώντας το ποτάμι, αυτοκτόνησε μαζί με το καπετάν Τζαβέλα όντας κυκλωμένος από τις δυνάμεις των προδοτών της πατρίδας, τους κυνηγούς κεφαλών του δωσιλογισμού, τους δολοφόνους των απελευθερωτών της Ελλάδας, τους εγγυητές της αντίδρασης και του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού (αρχηγός του στρατού τότε ήταν ο βρετανός στρατηγός Σκόμπυ κατόπιν της συμφωνίας της Καζέρτα).

Άποψη της βορειοδυτικής πλευράς εισόδου της Χαράδρας του Φάγκου. Ελάχιστα μόνο χιλιόμετρα νοτιότερα ο Άρης με 20 μαυροσκούφηδες συντρόφους του έδωσε τη τελευταία μάχη. Ο ποταμός που διακρίνεται είναι ο Αχελώος.

Φωτογραφία: Κωστής Δρίβας 16/06/2012

Κατόπιν οι δωσίλογοι, υπό τη καθοδήγηση του οπλαρχηγού Βόιδαρου, έβαλαν έναν από τους αιχμάλωτους συντρόφους του Άρη, το Δράκο, να αποκεφαλίσει τα δύο πτώματα με ένα σουγιά και ολοκλήρωσαν τη βεβήλωση και τη κτηνωδία με το κρέμασμα των κεφαλών των Άρη και Τζαβέλα σε κεντρικό φανοστάτη της πλατείας Ρήγα Φεραίου στα Τρίκαλα και στήνοντας γλέντι γύρω από αυτά. Τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός πως την ημέρα που ο Άρης πέθανε το ΚΚΕ δημοσίευσε στο Ριζοσπάστη τη διαγραφή του η οποία είχε αποφασιστεί από τον Απρίλιο με εντολή «ούτε ψωμί ούτε νερό στο δηλωσία-Μιζέρια(προπολεμικό παρατσούκλι) Άρη» και είχε κρατηθεί μυστική. Τα κεφάλια και οι σοροί των καπεταναίων δε βρέθηκαν ποτέ και αγνοούνται μέχρι σήμερα.

Στην οδυνηρή πραγματικότητα του σήμερα

Το βράδυ της Πέμπτης 14/06 με κινήσεις και τακτική του «Δήμιου Χάιντριχ» υπαρχηγού των SSκαι προπαγάνδα που θα ζήλευε ακόμη κι ο Γκέμπελς, ξύπνησαν μνήμες από τη νύχτα των κρυστάλλων στη ναζιστική Γερμανία. Οι απόγονοι των δωσίλογων, οι φανατικοί υποστηρικτές του Χίτλερ και της «Τελικής λύσης»  και πλέον νομιμοποιημένοι και εκλεγμένοι στο αστικό ελληνικό κοινοβούλιο, ανέλαβαν δράση:

Το μνημείο πριν τη βεβήλωση

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ online

Το μνημείο του Άρη Βελουχιώτη βεβηλωμένο, σπασμένο, αποκαθηλωμένο

Φωτογραφία: Κωστής Δρίβας 16/06/2012

 Η εικόνα ξεκουφαίνει. Οι μαρμάρινες πλάκες του μνημείου εξαφανίστηκαν ενώ κάποια μικρά σπασμένα κομμάτια παραμένουν εκεί. Η μπρούτζινη προτομή του καπετάνιου που κοσμούσε το μνημείο άφαντη. Το μνημείο του Άρη κατακρεουργημένο, αποκαθηλωμένο.

 Πρόκειται για μια πράξη πέρα για πέρα πολιτική. Όχι εδώ δεν πρόκειται για εκτόνωση! Είναι μια πράξη η οποία πιστή στις αρχές του ναζισμού και της ναζιστικής προπαγάνδας προσπαθεί να επιτελέσει το βρώμικο, αντιλαϊκό, ανθελληνικό της έργο: Να σβήσει μια για πάντα από τις μνήμες του λαού στην Εθνική Αντίσταση, τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και τους εθνικούς και λαϊκούς ήρωες που πολέμησαν με λύσσα τον εχθρό ντόπιο και ξένο και κατάφεραν να ελευθερώσουν τη πατρίδα από τη μπότα του κατακτητή σε πείσμα της αντίδρασης ντόπιας και ξένης!

 Την ίδια μέρα σε ένδειξη της αντιδραστικότητάς τους και της στήριξής τους προς τέτοιου είδους ναζιστικές πρακτικές τα ΜΜΕ, τα οποία είναι όντως οίκοι ανοχής, αφού πολιτικές εταίρες σα τη ΧΑ «πουλάνε» και «τα φέρνουν» μετέδιδαν πως-άκουσον άκουσον-εκλάπη(!!!) η προτομή του Άρη Βελουχιώτη αποφεύγοντας να πούνε την αλήθεια και προσπαθώντας εντέχνως να παραπλανήσουν για να μη χρεωθεί κανένα κόστος η ΧΑ.

 Το να σβήσουν, να τσακιστούν και να εξαφανιστούν με οποιοδήποτε μέσο και τρόπο οι μνήμες των αγώνων, των νικών και των κατακτήσεων του λαού είναι ένα βδέλυγμα, ένα ανοσιούργημα της ακραίας ναζιστικής θεωρίας και προπαγάνδας του σκότους, του μίσους και του φόβου. Σκοπός είναι να τρομοκρατηθεί ο λαός, να ποδοπατηθεί το ηθικό του σε σημείο τέτοιο που να υποδέχεται τους εχθρούς του ως συμμάχους και δικά του παιδιά στη λογική του «το μη χείρον, βέλτιστο».

 Είναι ένα σχέδιο που η Χρυσή Αυγή παλεύει με όλα της τα μέσα και με όλους τους δυνατούς τρόπους με την τακτική της κυκλωτικής κίνησης κατακτώντας πρώτα την περιφέρεια και πολιορκώντας εν συνεχεία τα αστικά κέντρα.

 Η Χρυσή Αυγή, άξιος συνεχιστής του NSDAP του ναζιστικού κόμματος καταφέρνει σήμερα ότι δε κατάφερε ο Χίτλερ με το στρατό κατοχής, τα τάγματα ασφαλείας, τους δοσίλογους, τους χαφιέδες και τους προδότες:

Από τη κεντρική πλατεία τη Μεσούντας: Διακρίνεται στο κτίριο ταμπέλα με την επιγραφή: Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή και τη χαρακτηριστική χρυσαυγίτικη σβάστικα στη μέση

Φωτογραφία: Κωστής Δρίβας 16/06/2012

Το ελληνικό βουνό ο τόπος αυτός ο πάντα ελεύθερος, που δε γνώρισε κατοχή, που δεν ένιωσε το βάρος της μπότας του κατακτητή, που αντιστάθηκε, για πρώτη φορά βλέπει τη σβάστικα να προσπαθεί να το λερώσει, να του σβήσει με το έτσι θέλω την τόσο ένδοξη, αντιστασιακή, ηρωική ιστορία του. Στρατηγικής σημασίας για τους εχθρούς του λαού η επί της ουσίας κατάληψη της Μεσούντας Άρτας και ο «στολισμός» της με σύμβολα τα οποία προσβάλουν κατάφωρα τη μνήμη του χωριού και των αγωνιστών που πέθαναν για να υπερασπιστούν την ελευθερία του.

Κεντρική πλατεία Μεσούντας 16/06/2012:Ανήμερα του θανάτου του Άρη μέλη της Χρυσής Αυγής Άρτας έκαναν «κατήχηση» σε κατοίκους του χωριού και μοίρασαν προεκλογικό υλικό.

Φωτογραφία: Κωστής Δρίβας 16/06/2012

Και το θέμα δε κλείνει εκεί. Μιλώντας με κόσμο στο καφενείο με πληροφόρησαν πως το 2007 προσπάθησαν να ανατινάξουν το μνημείο προκαλώντας του μόνο μικρές υλικές ζημιές. Επίσης με πληροφόρησαν πως δεν είναι μόνο το μνημείο του Άρη το οποίο βεβηλώθηκε, αλλά και στο μνημείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, προς τιμή του καπεταν Παλιούρα (ο οποίος κατάγονταν από τα Θεοδώριανα Άρτας), στο χωριό Μελάτες Άρτας προκλήθηκαν φθορές από «αγνώστους».

-Κι εσείς γιατί δε κάνετε τίποτα, δε λέτε κάτι για αυτό;

-Και τι να πεις; Φοβάσαι..

Αποστομωτική η απάντηση ομολογουμένως.

 O Θόδωρος Τζαλοκώστας, ανθ/γός του ελληνικού στρατού. Αργότερα ο θρυλικός «καπετάν Παλιούρας» του ΕΛΑΣ, δεξί χέρι του Άρη Βελουχιώτη. Αυτοκτόνησε στους Μελάτες το 1947 για να μην πέσει στα χέρια των αντιπάλων. (Αρχείο Χαράλ. Διαμάντη)

 Οι ενέργειες αυτές που ξυπνάνε μνήμες και φέρνουν στο νου γεγονότα εποχών που νομίζαμε ότι έχουν περάσει κάθε άλλο παρά τυχαίες είναι. Είναι προϊόντα μιας οργανωμένης προσπάθειας ξεριζωμού της μνήμης, μια απόπειρα κατάληψης όλων των τόπων μαρτυρίου και αντίστασης του λαού και των λαϊκών αγωνιστών με το πιο εμφατικό τρόπο. Καισαριανή, Καλάβρυτα, Δίστομο, Κομμένο, Δομνίστα, Βιάνος είναι οι στόχοι της Χρυσής Αυγής. Θέλουν να σβήσουν κάθε μαρτυρία, να βουλώσουν κάθε στόμα, να πνίξουν κάθε φωνή και να τσακίσουν κάθε αντίσταση.

 Σίγουρα ο Γιόζεφ Γκέμπελς, υπουργός «Δημόσιας Διαφώτισης και Προπαγάνδας» του ναζιστικού καθεστώτος θα ήταν περήφανος για την είσοδό τους στη Βουλή. Σας μεταφέρω απόσπασμά του από άρθρο του στην εφημερίδα Der Angriff (Η επίθεση) την οποία ο ίδιος εξέδιδε:

«Θα μπούμε στο Ράιχσταγκ για να εφοδιαστούμε από το οπλοστάσιο της δημοκρατίας με τα όπλα της. Θα γίνουμε βουλευτές για να εξουδετερώσουμε το πνεύμα της Βαϊμάρης χρησιμοποιώντας το ίδιο. Εάν η δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο, και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση για αυτό, είναι θέμα δικό της. ... Κάθε νομικό μέσο μάς είναι ευπρόσδεκτο για την ανατροπή των σημερινών καταστάσεων. Εάν πετύχουμε στις εκλογές να βάλουμε εξήντα έως εβδομήντα αγκιτάτορες του κόμματος στα διάφορα κοινοβούλια, μελλοντικά το ίδιο το κράτος θα εξοπλίσει και θα υποστηρίξει οικονομικά τον αγώνα μας. ... Και ο Μουσολίνι είχε μπει στο κοινοβούλιο. Κι όμως δεν άργησε να οργανώσει την πορεία προς τη Ρώμη. ... Ερχόμαστε ως εχθροί! Όπως ο λύκος που πέφτει σε κοπάδι προβάτων, έτσι ερχόμαστε. Τώρα δεν είστε πλέον μεταξύ σας! Και δε θα έχετε μεγάλη χαρά με εμάς!»

Είναι πολιτική τακτική που η Χρυσή Αυγή επιλέγει να έχει γραφεία στο τόπο που πέθανε ο μεγαλύτερος ηγέτης της Ελληνικής Αριστεράς, η μεγαλύτερη μορφή της Αντίστασης! Είναι πολιτική τακτική που τρεις μέρες πριν την επέτειο του θανάτου του Άρη βεβηλώνουν το μνημείο του, είναι πολιτική τακτική ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΑΡΗ, ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ, ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΝ ΜΕΣΩ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ, ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΥΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΟΙΡΑΣΟΥΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΥΛΙΚΟ!

Τιμούμε τη μνήμη του Άρη σημαίνει συνεχίζουμε τον αγώνα του

 Κατόπιν των γεγονότων που έχουν διαδραματιστεί όπως τα περιέγραψα παραπάνω καθώς και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό προκύπτει ανάγκη επιτακτικότερη από ποτέ, να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να αρχίσουμε να δημιουργούμε αναχώματα ενάντια στην φασιστική απειλή, η οποία έντεχνα καλλιεργήθηκε, χρηματοδοτήθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως «χρυσή εφεδρεία» από το καθεστώς, με αποκορύφωμα την ένταξη και εδραίωσή της στο αστικό κοινοβούλιο.

 Καταρχάς μια πρώτη εκτίμηση για τη ΧΑ είναι πως πρόκειται για ένα ακραίο ναζιστικό-φασιστικό μόρφωμα όσον αφορά τις ιδεολογικές του καταβολές, θέσεις και πρακτικές. Πρόκειται για ιδεολογίες με ανεπτυγμένο σε μεγάλο βαθμό το στοιχείο του τυχοδιωκτισμού και του λαϊκισμού από την αρχή μέχρι το τέλος της πολιτικής τους γραμμής και πρακτικής. Η στόχευσή τους είναι ένα ακροατήριο που καταλαμβάνει τα χαμηλότερα τμήματα της κοινωνίας αποτελούμενο από μερίδες που αποτελούν παραδοσιακούς στόχους για το σύστημα και τις οποίες η εφαρμοζόμενη πολιτική έχει πετάξει στο περιθώριο. Εξ ου και η πρωτοφανής απήχηση που βρίσκουν σε περιοχές στρατηγικά ξεχασμένες από το κράτος. Με βάση αυτή την ανάλυση εξάγονται τα εξής συμπεράσματα:

1.    Πρόκειται για ένα κόσμο στον οποίο θα μπορούσε και οφείλει η αριστερά να έχει μεγάλη απήχηση κι αναφορά.

2.    Όσο η κρίση θα βαθαίνει, μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού θα περιθωριοποιείται. Σε περίπτωση που δεν αναλάβουμε άμεσα δράση και πρωτοβουλίες για να κερδίσουμε αυτό τον κόσμο, τόσο το ακροατήριο της ΧΑ θα μεγαλώνει.

Το πιο επικίνδυνο χαρακτηριστικό της όμως είναι ότι πρόκειται για μια σύγχρονη «Λερναία Ύδρα» και άρα το ζητούμενο δεν είναι ΜΟΝΟ να της κόψεις το κεφάλι σε οργανωτικό επίπεδο. Χρειάζεται να έχεις και τη «φωτιά» σε επίπεδο πολιτικό: θέσεις, επιχειρήματα, απαντήσεις, λύσεις, με δυο λόγια πρόταση που να απαντάει στα ερωτήματα του κόσμου, η οποία θα αποστοιχίζει το πολιτικό τους λόγο, θα φρενάρει την επιρροή που ασκούν και θα απελευθερώνει μεγάλο δυναμικό από τις γραμμές τους. Διαφορετικά το μόνο που θα πετύχεις είναι στη θέση του κομμένου κεφαλιού να προκύπτουν 2 καινούργια, και με τον καιρό θα βρίσκεσαι σε όλο και χειρότερη θέση.

 Υπ’ αυτή τη σκοπιά και σε πρώτο επίπεδο το ερώτημα για το πώς να τους αντιμετωπίσουμε απαντάται ως εξής:

1. Πρέπει να είμαστε κυρίαρχοι και ηγεμονικοί ως προς τον ορισμό των επιπέδων στα οποία θα κληθούμε να τους αντιμετωπίσουμε. Να είμαστε εμείς δηλαδή αυτοί που θα διαλέγουν «το γήπεδο» της πολίτικης αντιπαράθεσης τόσο ως προς το χώρο όσο και ως προς τις θεματικές. Θα πρέπει να αποδομούμε τα λαϊκίστικα επιχειρήματα τους που δεν αποτελούν απάντηση και λύση για κανένα πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνουμε σαφές ότι δεν θέλουν να λύσουν τα προβλήματα, θέλουν αυτά να υπάρχουν και να διογκώνονται ώστε πάνω στην οργή και την αγανάκτηση να καλλιεργούν μίσος και να στρατολογούν.
2. Θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και έτοιμοι να τους αντιμετωπίσουμε σε όλα τα επίπεδα χωρίς αντιφάσεις και δεύτερες σκέψεις.
3. Να μην αρκούμαστε στη στείρα ανάδειξη του φασιστικού – ναζιστικού τους προσωπείου καθώς μόνο αυτό δε φτάνει. Η κατάσταση έχει προχωρήσει και το δυναμικό στο οποίο αναφέρονται δε πείθεται μόνο με τέτοια επιχειρήματα. Εφόσον δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τις στοιχειώδεις ανάγκες της καθημερινότητας θα «πάει και με το διάολο». Πρέπει να δώσουμε απάντηση πολιτική και πρακτική στην ικανοποίηση αυτών των στοιχειωδών αναγκών επιβίωσης του λαού.
4. Πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση συλλογικοτήτων, μορφών αυτοοργάνωσης του λαού, με τη δημοκρατία στη γειτονιά και στο χώρο δουλειάς να σπάσουμε το τρόμο και το πανικό που διασπείρεται εντέχνως. Να βρεθούμε στο πλευρό όσων τολμούν να ορθώσουν το ανάστημά τους.
5. Να εξηγήσουμε ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τον πατριωτισμό του λαού μας. Ότι δεν ήταν δίπλα σε κανέναν αγώνα του. Ότι ήταν απέναντι και με τον αντίπαλο. Ότι το εθνικιστικό τους μίσος και η ρατσιστική απάνθρωπη βία τους δεν έχουν καμιά σχέση με την αυθεντική αγάπη του λαού για την πατρίδα του, για τον τόπο που ζει και βγάζει με μόχθο τη ζωή του!
6. Να δώσουμε έμφαση στο ρόλο που τους έχει αναθέσει το σύστημα. Να δείξουμε ότι είναι η «άγρια όψη του ίδιου νομίσματος» με τα κόμματα του καθεστώτος. Εκεί που δεν φτάνουν τα παπαγαλάκια και τα τρομοκρατικά διλήμματα, εκεί που δεν αρκεί η επίσημη καταστολή, εκεί αρχίζει ο ρόλος τους για την καταστολή των αγώνων του λαού για την αποτροπή της δυνατότητας του να κατακτήσει τη λευτεριά του από ξένους και ντόπιους δυνάστες!

Επίλογος

 Αυτό που δε γνώριζαν οι τότε διώκτες του Άρη και όπως φαίνεται δεν εννοούν να καταλάβουν οι σημερινοί του διώκτες είναι ότι τον Άρη Βελουχιώτη δε μπορείς να τον αλλοιώσεις, δε μπορείς να τον φθείρεις, δε μπορείς να τον σκοτώσεις. Ο αγώνας του λαμπρό παράδειγμα παλικαριάς κι ανδρείας, έμπνευση για τους απανταχού αγωνιστές. Η πολιτική του οξυδέρκεια φάρος για το κάθε σκεπτόμενο αγωνιστή. Παλικάρι ακόμα και στο θάνατο! Φάρος φωτεινός η τεράστια φυσιογνωμία του για τους αγώνες του λαού!

«Του καπετάν Άρη»

Βαριά στενάζουν τα βουνά κι ο ήλιος σκοτεινιάζει,
το δόλιο το Μικρό Χωριό και πάλι ανταριάζει
Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά, πέφτουν ντουφέκια ανάρια,
ο Άρης κάνει πόλεμο, μ' αντάρτες παλικάρια.
Έλα, βρε άπιστε Ιταλέ, κορόιδο Μουσολίνι,
να μετρηθούμε οι δυο μαζί, να ιδείς το τι θα γίνει
Δεν έχεις γέρους κι αρρώστους, μικρά παιδιά να σφάξεις,
ούτε κοπέλες ντροπαλές, ούτε χωριά να κάψεις,
παπάδες για να τυραννάς, στη μέση στο παζάρι,
έχεις μπροστά σου σήμερα τ' αντάρτικα του Άρη,
που γρήγορος σαν τον αητό, σαν το γοργό τ' αγέρι,
προδότες έσφαξε πολλούς με δίκοπο μαχαίρι.

Αλέκος Ξένος 1942

«Θρυλικός ο Άρης Βελουχιώτης. Ο πρώτος που άρχισε του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του αγώνα κι η τελευταία του πνοή. Λίγοι το καταλάβανε, όπως ο Άρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του.

Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλικάρι.

Τιμή και δόξα και στο λαό, που τόνε γέννησε».

Κ. Βάρναλης

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ!

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ: ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ των ΚΥΝΕΡΝΗΣΕΩΝ του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ με ένα ΛΑΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ με ΚΕΝΤΡΟ την ΑΡΙΣΤΕΡΑ

10 σημεία για την συγκυρία και μια πρόταση για ένα λαϊκό μέτωπο με κέντρο την αριστερά:Το εκκωφαντικό αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου αποτελεί μια τομή στις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, με τεράστια σημασία για το λαϊκό κίνημα. Η σημαντική εκλογική ενίσχυση – εκτίναξη της αριστεράς, η γείωση των αριστερών αιτημάτων με ευρύτατες λαϊκές μάζες, η δημοψηφισματικού χαρακτήρα ήττα της πολιτικής του μνημονίου αποτελούν ένα καθοριστικό πολιτικό γεγονός με διεθνή σημασία. Η συνεπακόλουθη αποτυχία των δυνάμεων του αστικού δικομματισμού και των συναφών κομμάτων να συγκροτήσουν νέα κυβέρνηση και να νομιμοποιήσουν πολιτικά ένα νέο γύρο καταλήστευσης του λαού και  συντριβής των εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, σηματοδοτεί την ακόμη μεγαλύτερη όξυνση των εσωτερικών αντιθέσεων της πολιτικής που απαιτεί η ευρωζώνη και η βαθιά κρίση του διεθνοποιημένου καπιταλισμού. Οξύνονται δηλαδή στο έπακρο οι εσωτερικές αντιθέσεις της μνημονιακής πολιτικής του κοινωνικού, δημοκρατικού και εθνικού αποπληθωρισμού.

Αντικειμενικά η νέα εκλογική πολιτική μάχη, που έχει ξεκινήσει, σηματοδοτεί την ποιοτική αναβάθμιση των πολιτικών διλημμάτων και την όξυνση της πολιτικής και κοινωνικής πόλωσης στον τακτικό κόμβο της 17ης  Ιούνη.

Η περίοδος των Μνημονίων υπήρξε ένα χρονικό διάστημα έντονων ταξικών αγώνων με δεκάδες πανεργατικές απεργίες, το κίνημα των πλατειών, τη σύγκρουση του λαϊκού κινήματος με τις κυβερνητικές επιλογές του Μεσοπρόθεσμου και του δεύτερου Μνημονίου, τα κινήματα ανυπακοής στα χαράτσια, η έκφραση της λαϊκής οργής στις παρελάσεις, οι αγώνες της Κερατέας και της Χαλυβουργίας. Παράλληλα η τεραστία αύξηση της ανεργίας, η μείωση του λαϊκού εισοδήματος, η όξυνση του αστυνομικού αυταρχισμού, η ταπείνωση της εθνικής περηφάνιας κατοχύρωσαν νέα ποιοτικά δεδομένα στον πολιτικό και κοινωνικό ιστό της χώρας. Όλα αυτά πρέπει να αποτιμηθούν προκειμένου να επανεκτιμηθούν οι αριστερές πολιτικές στρατηγικές.

1.Καταγράφεται μια βαθιά ήττα της κυρίαρχης αστικής πολιτικής των μνημονίων. Ο λαός δεν υποκύπτει πλέον στα εκβιαστικά διλήμματα των αστικών κομμάτων και μηχανισμών (ΕΕ, ΔΝΤ). Δεν τρομοκρατείται ούτε μπροστά στις κάλπες. Αντίθετα αντιλαμβάνεται την εκλογική διαδικασία ως την αχίλλειο πτέρνα ενός αυταρχικού κράτους, ως την ευκαιρία όχι μόνο να καταγγείλει αλλά και να ρίξει τις κυβερνήσεις του μνημονίου, να ολοκληρώσει την αποδόμηση του σάπιου πολιτικού συστήματος,  διαδικασία που ο λαός άφησε ημιτελής στις πλατείες.

2.Καταγράφεται επίσης η μείωση της βαρύτητας της ιδεολογικής επιρροής των διεθνών κέντρων του κεφαλαίου πάνω στις λαϊκές μάζες. Η ΕΕ κατοχυρώνεται στη συνείδηση του λαού ως μια βαθιά αντιδραστική δύναμη του κεφαλαίου. Φαίνεται πως η όποια πολιτική παρέμβαση της ΕΕ πολώνει ακόμη περισσότερο το λαό σε ριζοσπαστικότερες θέσεις.

3. Επίσης καταγράφεται η σημαντική αποδυνάμωση της επιρροής των ΜΜΕ στις λαϊκές συνειδήσεις. Τα εναλλακτικά δίκτυα πληροφόρησης δίνουν τεράστια δυναμική στις μαζικές πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς για παρέμβαση στις  εργαζόμενες και νεολαιίστικες μάζες.

4. Υπάρχει μια διευρυμένη απαξίωση και συντριβή των βασικών πυλώνων του αστικού  δικομματισμού. Υπάρχει ανοιχτή πολιτική κρίση. Υπάρχει κατάρρευση του σοσιαλδημοκρατικού πυλώνα. Υπάρχει τεράστιο ρήγμα μέσα στο σώμα της λαϊκής δεξιάς. Η πολιτική της γενικής απαξίωσης των λαϊκών συμφερόντων αποσυνθέτει την ενότητα της δεξιάς παράταξης. Το στοιχείο της εθνικής ταπείνωσης γενικεύεται,  τροφοδοτεί την ακροδεξιά. Η αστική διαχείριση μοιάζει να δυσκολεύεται εξαιρετικά και είναι αναγκασμένη να εξαντλεί διαρκώς όλες τις εφεδρείες της.

5. Κυρίως όμως συντελείται μια τεράστια ενίσχυση της αριστεράς και ανάπτυξη πολιτικών σχέσεων εκπροσώπησης με ευρύτερες λαϊκές μάζες, που ξεπερνούν κατά πολύ το εύρος των παραδοσιακών κομμουνιστογενών ρευμάτων. Η αριστερά αποτελεί πλέον τον κορμό έκφρασης ενός διευρυμένου λαϊκού ριζοσπαστισμού. Η συνολική πολιτική καταγραφή της αριστεράς ξεπερνάει το 25% και συνεχίζει να αναπτύσσεται. Ειδικότερα εντός της αριστεράς καταγράφεται επί της ουσίας μια στασιμότητα (με αναφορά στην συγκυρία) των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ αλλά και μια θεαματική εκτίναξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. Το στοιχείο αυτό αποδεικνύει ότι οι διαδικασίες με τις οποίες αναπτύσσεται η έκφραση του λαϊκού ριζοσπαστισμού στην αριστερά δεν αφορά μονάχα την έκφραση της διαμαρτυρίας. Είναι καθοριστικό το στοιχείο της στρατηγικής, του τρόπου που γίνεται αντιληπτό από ευρύτερα λαϊκά στρώματα το ερώτημα«ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ,  σε αυτή την χώρα».

6. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς ως μια αριστερή δύναμη που μπόρεσε πολιτικά & συμβολικά να συνθέσει α) την καθολική άρνηση της πολιτικής του Μνημονίου με το αίτημα για διαγραφή του χρέους, β) τον πολιτικό ριζοσπαστισμό της ευθείας σύγκρουσης με τους εκβιασμούς του αστικού δικομματισμού και της ΕΕ, προτείνοντας μια «Κυβέρνηση της Αριστεράς» ως μια απάντηση στα άμεσα ζωτικά προβλήματα των λαϊκών μαζών γ) τη φυσιογνωμία ενός πολυτασικού δημοκρατικού πολιτικού χώρου, δ) την κατεύθυνση της μετωπικής ενότητας της αριστεράς ως δυναμική έκφραση μιας ακόμη πλατύτερης λαϊκής συμμαχίας, αντικειμενικά διαμόρφωσε συνθήκες πλατειάς μαζικής πλειοψηφικής απεύθυνσης της αριστεράς. Αυτά τα στοιχεία αποδεικνύονται τα πλέον καθοριστικά σε σχέση με τις εμφανείς ελλείψεις του και τη σύγκρουση απόψεων που υπάρχουν στο εσωτερικό του. Το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέκυψε στους εκβιασμούς για δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης, κατοχυρώνει την αξιοπιστία του σε ευρύτερα ακροατήρια και μονιμοποιεί τις σχέσεις του με τον αναδυόμενο λαϊκό ριζοσπαστισμό.

7. Το ΚΚΕ κινήθηκε σε αντίστροφη πορεία, πρόβαλε την κομμουνιστική στρατηγική ως μοναδική απάντηση στις οξυμένες αντιφάσεις της καπιταλιστική κρίσης. Αρνήθηκε κάθε μετωπικό στόχο. Ειδικότερα, η αυστηρή σύνδεση του στόχου για έξοδο από το Ευρώ και την ΕΕ με την στρατηγική του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού και την «λαϊκή εξουσία» έγινε αντιληπτή από τις λαϊκές μάζες ως αδυναμία ή έλλειψη θέλησης σύγκρουσης με την Τρόικα και τον αστικό δικομματισμό. Αυτή η αδυναμία του ΚΚΕ να προβάλει τη δυνατότητα ενός μεταβατικού πολιτικού προγράμματος που να μπορεί να γειώνει τη στρατηγική του με ευρύτερα λαϊκά στρώματα οδήγησε στην απόλυτη περιχαράκωσή του και σε μια γενική αδυναμία διεύρυνσης των δεσμών του με τον αγωνιζόμενο λαό. Αντικειμενικά, μια στρατηγική που επενδύει στην ήττα του λαού και των άλλων πόλων της αριστεράς,  στοχεύοντας μόνο στην ενίσχυση της,  γίνεται άμεσα αισθητή από τις λαϊκές μάζες και οδηγεί στην πλήρη πολιτική απομόνωσή της.

8. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με σημαντικά αποθέματα ιδεολογικού και πολιτικού ριζοσπαστισμού καταγράφεται πλέον ως μια αναγνωρίσιμη αλλά πολύ μικρή πολιτική δύναμη, η οποία δε μπόρεσε να παίξει τον ρόλο του καταλύτη σε μια κατεύθυνση ριζοσπαστικής ανατροπής του πολιτικού τοπίου μέσα στην αριστερά. Όλο το πολιτικό πλαίσιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όλη η τοποθέτηση για την απαίτηση ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος με επίκεντρο την ανάγκη διαγραφής του χρέους, αλλά και την σύγκρουση με την ΕΥΡΩΖΩΝΗ και την ανάγκη εξόδου της χώρας από το ΕΥΡΩ (βλέπε ανάλυση ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ-ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ) αντικειμενικά παίζει προωθητικό ρόλο, εφόσον ένα τέτοιο πολιτικό πρόγραμμα θα μπορούσε να κατοχυρώνει μια διαδικασία μετωπικής συνάντησης όλων των αριστερών πολιτικών δυνάμεων. Όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δε μπόρεσε να μετουσιώσει αυτή την κατεύθυνση σε δυναμική πρωτοβουλιών, να ορίσει ένα πρόγραμμα στόχων και συνεργασιών που να μετατρέπει την προγραμματική θέση της εξόδου από την ευρωζώνη σε απτή πολιτική μετωπικών συνεργασιών και γραμμή μαζών. Εν τέλει, η άρνηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για συνεργασία με το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής πριν τις εκλογές περιόρισε τη φυσιογνωμία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ένα «μικρό πολιτικό ρεύμα» και στέρησε τη δυναμική μιας ανοιχτής μετωπικής πολιτικής πρωτοβουλίας. Η επιλογή αυτή εισπράχτηκε από μεγάλο μέρος συντρόφων και αγωνιστών ως επιλογή «Φυσιογνωμικής Περιχαράκωσης» στη λογική του αντικαπιταλιστικού πόλου και σε πλήρη αντιπαραβολή με την προοπτική του αριστερού μετώπου.

9. Συνεπώς σε αυτήν τη συγκυρία, ο πολιτικός χώρος τον οποίο ορίζει η αριστερά μετατρέπεται σε ένα πολιτικό εργαστήρι μιας συνάντησης του λαϊκού ριζοσπαστισμού με την προοπτική της αλλαγής της πολιτικής κατεύθυνσης της χώρας. Σήμερα, η αριστερά συναντιέται με μια ιστορική ευκαιρία να μπορέσει να είναι αυτή, η κύρια έκφραση της λαϊκής οργής και ο φορέας της αντεπίθεσης, να δώσει σχήμα στην ελπίδα που ξαναγεννιέται, να μην την χλευάσει. Να συμβάλει καθοριστικά σε μια κατεύθυνση αποδέσμευσης της ελληνικής κοινωνίας από την πολιτική της ΕΕ, να σταματήσει την εκκόλαψη του αυγού του φιδιού. Το ενδεχόμενο να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση της αριστεράς στη χώρα μας, αποτελεί ενδεχόμενο που από μόνο του θέτει το θέμα μιας ακόμη μεγαλύτερης και ραγδαίας αλλαγής των ταξικών συσχετισμών, ως και το όριο του να διακυβευτεί η ίδια η ταξική εξουσία. Αντικειμενικά, απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα οργανωθεί η μέγιστη αστική πολιτική συγκρότηση και θα ασκηθούν τεράστιες πιέσεις, ώστε η αριστερά να παραμείνει κατακερματισμένη και η όποια ριζοσπαστική έκφραση της να υποκύψει στην αστική διαχείριση και ηγεμονία.

10. Κόμβος στο ξεδίπλωμα αυτών των αντιθέσεων αποτελεί το θέμα του Ευρώ και τη Ευρωζώνης. Προφανώς μια κατά μέτωπο σύγκρουση της αριστεράς και του λαού με το ληστρικό επαχθές & επαχθές χρέος και το μνημόνιο, διαμορφώνει τις συνθήκες συνολικής αποσταθεροποίησης των αστικών επιλογών. Η έξοδος της χώρα από το Ευρώ αργά ή γρήγορα θα προκύψει, είτε ως επιβεβλημένη διαδικασία μέσα από τη αντιπαράθεση με την ΕΕ,  είτε ως η μόνη πολιτική επιλογή που μπορεί να σταματήσει την μετακύλιση της κρίσης στα λαϊκά στρώματα. Είναι αναγκαίο προκειμένου να μην προδοθεί ο λαός, η αριστερά να μπορέσει να κρατήσει το ερώτημα αυτό ανοιχτό και να υπερασπιστεί έμπρακτα τη θέση «ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ», «ΠΡΩΤΑ Ο ΛΑΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΥΡΩ». Αυτό σημαίνει ότι στο Δίλημμα ‘Λαός ή Ευρώ’ η αριστερά θα κρατήσει το μέρος του χειμαζόμενου λαού και δε θα συνεταιριστεί την αστική πολιτική εξουσία σε μια αντιλαϊκή εκστρατεία διάσωσης του Ευρώ και των συμφερόντων των τραπεζών και του κεφαλαίου.

Σε αυτό το φόντο, οι εκλογές στις 17 Ιούνη αποκτούν πλέον ιστορική σημασία για την ελληνική κοινωνία. Ο λαός, με τη συμμέτοχη και τη στήριξη της αριστεράς στις εκλογές, είναι δυνατό να διευρύνει το πολιτικό ρήγμα που άνοιξε στην πολιτική του μνημονίου με την προσωρινή αδυναμία του αστικού δικομματισμού να συγκροτήσει κυβέρνηση, επιβάλλοντας μια γενική-ολική αδυναμία συγκρότησης αντιδραστικής κυβέρνησης. Αυτή όμως η λαϊκή και αριστερή νίκη,  δηλαδή το μπλοκάρισμα της συγκρότησης μιας κυβέρνησης της αντιδραστικής δεξιάς, μπορεί να γίνει πραγματικότητα μονάχα από μια ριζοσπαστική κυβέρνηση μιας ενωμένης αριστεράς.

Αποτελεί ταξικό, εθνικό και διεθνιστικό καθήκον του ελληνικού λαού και της αριστεράς στην χώρα μας,  το πολιτικό μπλοκάρισμα της πολιτικής των μνημονίων και της λιτότητας που επιβάλει η ΕΕ. Η αποδιάρθρωση του αστικού κυβερνητικού συνασπισμού, αποτελεί μια συνθήκη που καθιστά de facto την Ελλάδα σπασμένο κρίκο της ΕΕ και δίνει την δυνατότητα στο να σπάσουν και άλλοι κρίκοι, έως το όριο να διαλυθεί η ΕΕ. Να διαλυθεί αυτό το σιδερένιο νεοφιλελεύθερο κάστρο του καπιταλισμού. Η ελληνική ανυπακοή στην πολιτική του μνημονίου, μπορεί να επιφέρει σεισμική ακολουθία σε όλο το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα  της ΕΕ.

Είναι σαφές πως μια ενδεχόμενη ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση της αριστεράς στις επόμενες εκλογές και ειδικότερα μια ενδεχόμενη απώλεια της πολιτικής εξουσίας από την πλευρά του κεφαλαίου, θα οδηγήσει σε μια λυσσαλέα επίθεση στην αριστερά από το σύνολο των μηχανισμών του κράτους (αστικά κόμματα, δημόσιοι οργανισμοί, ΜΜΕ κ.λ.π). Προκειμένου να μπορέσει η αριστερά να διατηρήσει τη μαχητική ριζοσπαστική πολιτική της συγκρότηση, θα πρέπει να μπορεί να στηρίζεται παράλληλα σε μια μετωπική ενότητα των ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων και στο λαϊκό κίνημα, στους θεσμούς λαϊκής αυτοοργάνωσης, στις λαϊκές συνελεύσεις, στις τοπικές επιτροπές, στα σωματεία, στα πλατιά ενωτικά φοιτητικά σχήματα νεολαίας,  στις αριστερές οργανώσεις κ.λ.π.

Στην βάση αυτή (και στον ορίζοντα της τελικής επί του θέματος συνεδρίασης της ΠΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 20/5/2012) είναι αναγκαίο η πολιτική κατεύθυνση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις εκλογές της 17ης Ιούνη να διαπερνάται από τη λογική του αριστερού μετώπου. Σήμερα είναι αναγκαία και δυνατή η συγκρότηση ενός λαϊκού πολιτικού μετώπου με κέντρο την αριστερά και ενός προγράμματος που ορίζεται γύρω από τα σημεία της διαγραφής του χρέους, της εξόδου από το Ευρώ, της εθνικοποίησης των τραπεζών, της αναδιανομής του πλούτου και της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Είναι όμως και από την άλλη σαφές ότι η συγκρότηση ενός τέτοιου μετώπου θα χρειαστεί να περάσει και από πιο αντιφατικές μάχες και επιλογές κοινής δράσης και παρέμβασης. Ιδιαίτερα σήμερα, εν όψει αυτής της ιστορικά σημαντικής εκλογικής μάχης η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να πάρει μια σημαντική μετωπική πρωτοβουλία που θα παίξει προωθητικό ρόλο στον αγώνα του λαού. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σήμερα μπορεί να απευθύνει κάλεσμα μετωπικής εκλογικής συνεργασίας - συμπαράταξης σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ για τη συγκεκριμένη εκλογική μάχη και να ενισχύσει την προσπάθεια του λαϊκού κινήματος για την ήττα των κυβερνήσεων της δεξιάς με την συγκρότηση μιας ριζοσπαστικής κυβέρνησης της αριστεράς, με άμεσους στόχους α) την καταγγελία και ακύρωση του μνημονίου, β) την διαγραφή του επαχθούς & απεχθούς χρέους, γ) την άρθρωση ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής με βάση τα συμφέροντα του λαού - το ερώτημα του Ευρώ θα κριθεί εκεί, δ) την εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων (ΟΤΕ, ΔΕΗ, κλπ) ε) την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και των μισθών, στ) την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών η) την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Οι στόχοι αυτοί ορίζονται σήμερα από τις πρώτες άμεσες προτεραιότητες καθώς και την συνειδητή επιλογή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σήμερα να κάνει ένα βήμα προς τη συγκρότηση μιας ευρύτερης ενότητας για τη συγκεκριμένη μάχη των εκλογών γύρω από ένα μάχιμο – αν και όχι ολότελα δικό της - πλαίσιο.

Μια τέτοια πρόταση θα ενισχύσει τις γραμμές της αριστεράς, θα ενδυναμώσει την αυτοπεποίθηση του λαού, θα ενισχύσει τη δυναμική της εκλογικής νίκης. Μια τέτοια διαδικασία θα ριζοσπαστικοποιήσει περαιτέρω το ΣΥΡΙΖΑ και θα κατοχυρώσει την πολιτική δυναμική της δέσμευσης «ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ»,«ΠΡΩΤΑ Ο ΛΑΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΥΡΩ».

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και γενικότερα ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν πρέπει σήμερα να απολέσει την πολιτική του αυτοτέλεια και να υποστείλει τη κριτική στους άλλους πόλους της αριστεράς. Αντίθετα είναι ανάγκαία η περαιτέρω ενδυνάμωσης ενός αυτοτελούς αριστερού μετώπου που να προωθεί με μάχιμο τρόπο την προγραμματική θέση της ανάγκης εξόδου από το Ευρώ κα σύγκρουσης με την ευροζώνη.

Αυτή όμως η γενική αναγκαιότητα πρέπει να γειωθεί στην συγκεκριμένη συγκυρία και στην καθοριστική μάχη αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, με στόχο το μπλοκάρισμα της συγκρότησης κυβέρνησης του μαύρου μετώπου. Είναι αναγκαία σήμερα, η κατοχύρωση μιας πρώτης σημαντικής νίκης του λαού, η αντικειμενική βελτίωση των θέσεων μάχης του και της αυτοπεποίθησης του. Μια τέτοια διαδικασία εκλογικής συνεργασίας της αριστεράς, θα δώσει τη δυναμική της συγκρότησης ενός μαζικού πλειοψηφικού κοινωνικού μπλοκ δυνάμεων, ικανού να φέρει σε πέρας διαδικασία της ρήξης με την ευρωζώνη και την επανακατοχύρωση του εθνικού νομίσματος, ως αναγκαίο σταθμό σε μια διαδικασία αναδιανομής του πλούτου υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, τη μαχητική υπεράσπιση της εξουσίας της αριστερής κυβέρνησης. Σε αυτή την διαδικασία οι δυνάμεις της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. έχουν να συμβάλουν καθοριστικά.

Σε άλλη περίπτωση μια κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ταυτόχρονα, να προτείνονται και οι αναγκαίοι όροι και προϋποθέσεις για μια μετωπική πολιτική και χωρίς την ταυτόχρονη αναγκαία πολιτική στήριξη του αντιμνημονιακού αγώνα, αντικειμενικά λειτουργεί αποδιαρθρωτικά για την εκλογική μάχη, αφήνει ακάλυπτη τη λαϊκή αγωνία, παραδίδει την προοπτική μια αριστερής κυβέρνησης στην πολιορκία της αστικής ηγεμονίας, αποστερεί από το λαό σημαντικά όπλα για το λαϊκό έλεγχο και την περεταίρω ριζοσπαστικοποίηση μιας ενδεχόμενης αριστερής κυβέρνησης.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να πάρουν καθαρή θέση. Στο βαθμό που το ΚΚΕ αρνηθεί την πολιτική συνεργασία στην προοπτική μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, ακόμη και με την δέσμευση όλων των αριστερών δυνάμεων στην προοπτική «ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ» - «ΠΡΩΤΑ Ο ΛΑΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΥΡΩ», τότε είναι αναγκαίο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να προχωρήσει αποφασιστικά σε εκλογική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε ενδεχόμενο η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. σήμερα καλείται να δει τη συγκεκριμένη εκλογική μάχη ως έναν κόμβο του παρατεταμένου λαϊκού πολέμου, όπου πρώτιστα αξιολογείτε η δυνατότητα μιας πρώτης σημαντικής νίκης και ανατροπής των συσχετισμών προς όφελος του λαού. Στην κατεύθυνση αυτή δεν πρέπει να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο της κριτικής στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, εκείνου του σχηματισμού δηλαδή ,που δείχνει σήμερα να ηγείται της έκφρασης της λαϊκής αμφισβήτησης. Η επιλογή αυτή δεν αναιρεί την ανάγκη έκφρασης σκληρής κριτικής στους συναγωνιστές για τις θέσεις τους για το Ευρώ και για τα άλλα σημαντικά θέματα της πολιτικής και ταξικής αναμέτρησης.

Προφανώς μια τέτοια διαδικασία δεν οδηγεί μονάχα σε ένα και μόνο αποτέλεσμα. Στην τελική στιγμή μπορεί ο αντίπαλος να διασπάσει το αριστερό μέτωπο και να ηγεμονεύσει. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα ο αναδυόμενος λαϊκός ριζοσπαστισμός να ενισχύει την περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση του μετώπου. Η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν έχει κανένα λόγο να αποκοπή από αυτήν τη δυναμική και να επενδύσει στο ενδεχόμενο της αναδίπλωσης του ΣΥΡΙΖΑ και της συντριβής των λαϊκών προσδοκιών, όπως φαίνεται ότι κάνει το ΚΚΕ. Άλλωστε μόνο έτσι αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης: με αποφασιστικές πολιτικές πρωτοβουλίες, με την ικανότητα να διεισδύει η ριζοσπαστική πολιτική πρόταση και κατεύθυνση της αριστεράς σε ευρύτερες και αντιφατικές κοινωνικές μάζες και να τις αποσπά από το στρατόπεδο του αντιπάλου.

Κανείς δεν δικαιούται σήμερα να λείπει από αυτήν την μάχη και να θεωρεί καταδικασμένη σε αποτυχία την προσπάθεια του λαού να γκρεμίσει την κυβέρνηση του μνημονίου. Καμία επιλογή αυτόνομης εκλογικής καταγραφής δεν μπορεί να έχει έρεισμα στη συνείδηση του αγωνιζόμενου λαού. Αντίθετα, μια τέτοια επιλογή, ενδέχεται να διαρρήξει τις σχέσης εμπιστοσύνης μαζί του.

17-05-2012, Παρέμβαση στο ΠΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αγγελακούδης Κώστας, Αλέξης Κώστας, Αλεξόπουλος Λευτέρης, Αλεξόπουλος Τάκης, Αναλαμπιδάκης Μιχάλης, Αντωνόπουλος Σταύρος, Αποστόλου Μιχάλης, Ατσοπάρδη Κορίνα, Βάσσος Δημήτρης, Βερβέρα Στάθια, Δραγώτης Ευθύμιος, Δούνα Ελένη, Δρίβας Κωνσταντίνος, Ηλιάδης Ηλίας, Ιωάννου Πέτρος, Καλτσάς Αλέκος, Κανελλής Δημήτρης, Καρελάκη Χρύσα, Κούκιος Άγγελος, Κουνινιώτης Δημήτρης, Κουτσιούμπης Γιάννης, Λαμπρόπουλος Λάμπρος, Λίγκας Γιώργος, Μάντζαρης Γιάννης, Μπαγκέρης Μανώλης, Μπαλωτή Εύη, Μπούντας Γιάννης, Νασιοπούλου Ελπίδα, Ξυπολιά Θεοδώρα, Παναγιώτου Μιχάλης  Παπαχρήστος Χρήστος, Πασιαλής Γιώργος, Ποδιάς Κώστας, Πολιτάκη Πολύνα, Προκόπη Νατάσα, Σακελαρίου Κώστας, Σερετίδης Χρήστος, Σπηλιωτόπουλος Χρίστος, Σταματόπουλος Κώστας, Σταματόπουλος Χρίστος, Στόμη Παγώνα, Τσακαλάκης Κώστας, Τσεκούρας Λυκούργος, Τσιούρβα Μαρία, Φλωριώτης Αλέξανδρος, Φραγγίσκου Σοφία, Φυλακτίδης Τάσος, Χήτας Λάμπρος, Χήτα Μελίνα, Χριστοδούλου Στέφανος, Μέλη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. της ΑΡΑΝ και ανεξάρτητοι Αγωνιστές. 

ΣΥΡΙΖΑ;;;;;;;; Θεός φυλάξοι!

Το τελευταίο χρόνο και κατόπιν κακής εκτίμησης, δουλεύω σε τεχνικό γραφείο που διατηρούν συγγενείς μου πρώτου βαθμού οι οποίοι τάσσονται ιδεολογικά στο χώρο της δεξιάς και ενίοτε όταν το πράμα ζορίζει το τραβάνε και δεξιότερα π.χ. τίθενται υπέρ του Κασιδιάρη στο προπηλακισμό Δούρου-Κανέλη. Όπως λοιπόν αντιλαμβάνεστε οι πολιτικές συγκρούσεις δε λείπουν από τη καθημερινότητά μας.Αυτό που συνήθιζε να γίνεται-μέχρι σήμερα τουλάχιστον-είναι να μου πετάνε ένα δημοσιογραφικού τύπου επιχείρημα-πυροτέχνημα, να τους το αποστοιχίζω, ξαναεπιστρέφουν με άλλο να τους το αποστοιχίζω και την επόμενη μέρα ύστερα από πολύ ΣΚΑΪ να επανέρχονται...Έτσι κύλαγε λοιπόν η ζωή στο μικρό γραφείο στα Βριλήσσια μέχρι σήμερα.

Σήμερα το μεσημέρι ανακοίνωσαν σε εμένα και τη γραμματέα-δηλαδή σε όλο το προσωπικό-πως η χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο και κατ'επέκταση και το γραφείο από τη προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης που πιθανόν να κυβερνά από Δευτέρα! Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπαν πως το πιθανότερο είναι αν έχουμε κυβέρνηση της Αριστεράς τη Δευτέρα το γραφείο να κλείσει στο τέλος του μηνός, καθώς η χώρα θα έχει καταστραφεί και "θα κάνουμε να ξαναδούμε δουλειές τουλάχιστον 5 χρόνια άρα δεν έχει νόημα να το κρατάμε ανοιχτό".Μέσα στο γενικότερο κλίμα τρομοκρατίας που προσπάθησαν να επιβάλλουν πρόσθεσαν πως στα ράφια των σούπερ μάρκετ παρουσιάζονται δραματικές ελλείψεις και το πλέον πιθανό είναι από Δευτέρα να μην έχουμε φαΐ να φάμε.Επίσης μας είπαν πως πίσω από το ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ο Λαλιώτης ο οποίος έρχεται τώρα με το Τσίπρα να ξαναρημάξει την Ελλάδα,να τη πετάξει έξω από το ευρώ και να την αγοράσει για 1 κομμάτι ψωμί,ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνος, ότι τα μισά του στελέχη είναι τρελοί και παίρνουν ψυχοφάρμακα(!!!!!!),ότι το σχέδιό τους είναι να καταστρέψουν τη χώρα και να μας φοροληστέψουν,να διαλύσουν τις επιχειρήσεις και κάθε έννοια επιχειρηματικότητας,ότι θα μας πάρουν όλες τις καταθέσεις για αυτό πρέπει το συντομότερο δυνατό να τραβήξουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε (που δεν έχουμε) και να τα σεντουκιάσουμε ή να τα βγάλουμε στο εξωτερικό!

Για το τέλος μας φύλαξαν το καλύτερο: Μας ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ και μας πρότειναν να ψηφίσουμε με "καθαρό μυαλό" και να σκεφτούμε το συμφέρον της χώρας καθώς "καλύτερα γνωστός εχθρός(αυτολεξεί:Τρόικα,Σαμαράς,Βενιζέλος)  ,παρά άγνωστος φίλος(σ.σ: βλ. ΣΥΡΙΖΑ)" και πιο συγκεκριμένα για Σαμαρά-Βενιζέλο "αυτούς έχουμε,με αυτούς θα πάμε". Μας συνέστησαν να ψηφίσουμε ΝΔ καθώς αυτό είναι το συμφέρον του γραφείου άρα και το δικό μας και μας "επέτρεψαν" να ψηφίσουμε έως και...ΠΑΣΟΚ (ενώ παλιότερα ακούγανε ΠΑΣΟΚ και έβγαζαν σπυριά). Σε εμένα συγκεκριμένα-καθώς η γραμματέας είχε μείνει "κάγκελο" σα να της πρόσταξε "Εγέρθητου!!!" ο Καιάδας-που είμαι κι ο πλέον "προβληματικός" μου πρότειναν να ψηφίσω Κουβέλη, μιας και είμαι αριστερός.Όταν αρνήθηκα και τους πρότεινα να σταματήσουν,καθώς οι τόνοι είχαν ανέβει, άρχισαν να με "ψήνουν" ,με τη μέθοδο "μια στο καρφί και μια στο πέταλο", να ψηφίσω-σώσω με τη ψήφο μου το τιμημένο ΚΚΕ το οποίο κινδυνεύει να μείνει εκτός Βουλής και εν συνεχεία με έμμεσο τρόπο με αποκάλεσαν προδότη(!!!!!!!!!!!!) επειδή σε αυτές τις εκλογές δε θα στηρίξω ΑΝΤΑΡΣΥΑ από το οποίο και προέρχομαι ιδεολογικά.Τελικά μου συνέστησαν να ψηφίσω "με το δεξί" και "να προασπίσω το συμφέρον του γραφείου" ή τέλος πάντων αφού είμαι αγύριστο κεφάλι να μη προδώσω τους συντρόφους μου και να στηρίξω ΑΝΤΑΡΣΥΑ.ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΜΩΣ ΣΥΡΙΖΑ! ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ! Μάλιστα η τελευταία τους κουβέντα πριν φύγουν ήταν "και πρόσεξε ε! ΌΧΙ ΣΥΡΙΖΑ!"

Φαντάζομαι πόσοι θα βρίσκονται σήμερα σε θέση σαν τη δική μου ή και χειρότερη ακόμα, αφού στη περίπτωσή μου πρόκειται για συγγενείς,άρα υπάρχει μια κάποια ανοχή ως προς τις θέσεις μου τουλάχιστον μέχρι σήμερα και επίσης έχω κερδίσει το δικαίωμα του αντίλογου.Πόση άραγε τρομοκρατία και πόσους τόνους εκβιασμού και πολιτικής βίας να βιώνουν το τελευταίο διάστημα οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς;Με πετσοκομένους μισθούς και δικαιώματα,χωρίς ασφάλιση,με επισφαλείς όρους και συνθήκες εργασίας,με χαράτσια,με τους όρους διαβίωσης να έχουν καταντήσει πολυτέλεια,με καθημερινές αυτοκτονίες, με ανθρώπους που δε μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε καν το μεροδούλι-μεροφάι, με τα όνειρα και τα οράματα της νέας γενιάς μαυρισμένα και το δικαίωμα στη δουλειά και στη ζωή απαγορευμένους καρπούς.

Το ρεζουμέ της παραπάνω γελοιότητας-αθλιότητας που συνέβη, είναι ο τρόμος που έχει κυριεύσει την αντίδραση ντόπια και ξένη όσο πλησιάζουν οι εκλογές. Αυτό όμως που έχει προκαλέσει το μεγαλύτερο τρόμο δεν είναι η κυβέρνηση της Αριστεράς αυτή καθεαυτή, αλλά οι δυνάμεις που μπορεί να απελευθερώσει μια τέτοια κυβέρνηση και το δυναμικό που μπορεί να συσπειρώσει γύρω από σημεία-κλειδιά στη βάση των λαϊκών συμφερόντων. Είναι η ανάταση και η πνοή που θα πάρει το κίνημα από μια τέτοια τροπή των γεγονότων! Θα έχει πλέον καταγεγραμμένη μιας στρατηγικής σημασίας νίκη σε ένα "γήπεδο" που παραδοσιακά συνήθιζε να ηττάται.

Καθήκον της Αριστεράς είναι να συσπειρώσει το δυναμικό της πλέον με άλλους όρους, καθώς με μια κυβέρνηση της Αριστεράς στις 18 Ιούνη η μάχη για την Ελλάδα δεν τελειώνει, αλλά μόλις ξεκινά! 

Ένας από τους πολλούς εργαζόμενους σε καθεστως τρομοκρατίας